18 januari - 6 maand later. Een nieuw dak na de fatale storm.

Herinner je je nog de "grote storm" in januari? 18 januari om precies te zijn. Ik weet het nog goed want toen bleef de tijd op de omvormer van mijn zonnepanelen staan. Mijn hele installatie ging toen vliegen. De ene rij vloog bovenop de andere, duwde die een meter verder en viel toen weer terug op het dak. Door de smak werd mijn dak doorboord. Zo lek als een zeef was het, met 35 scheuren/gaten. En het regende natuurlijk dus het water liep over de vers gerenoveerde kinderslaapkamermuren naar beneden. Huilen deed mijn huis, en ik deed mee.

Een hoop schroot op het dak

De derde rij is op de tweede rij beland en heeft deze meer dan een meter vooruitgeduwd over het dak. 

Water binnen...

Dat dak... Daar is ook al een heel verhaal over geschreven! Twaalf jaar geleden werd het bij de aankoop van het huis als een grote troef voorgesteld, het vernieuwde dak! Fijn, iets waar geen kosten meer aan waren! Tijdens de verbouwing bleek al snel dat "vernieuwd" een rekbaar begrip is. Er was geen centimeter isolatie aan te pas gekomen en de rubber was eigenlijk gewoon over het oude dak heen gelegd. Dat oude dak bestond uit vezelplaten, die door tijd en vocht herleid waren tot een gezwollen zachte laag. Een jaar of vijf geleden had ik langs binnenuit al de dakstructuur verstevigd, want de balken waren ook niet geklost, en geïsoleerd met minerale wol. Boven de klossen had ik op de slechtste plaatsen al wat osb gestoken, maar dat waren natuurlijk maar stroken tussen de balken, niet erop.

We zijn ondertussen alweer jaren verder en de toestand van het vezelplaten dak was er in die tijd niet beter op geworden. Het gewicht van de zonnepanelen had de weinige platen die nog iets of wat van hun stevigheid bezaten doorgebogen. En zo stond een peperdure installatie eigenlijk op een dak waar ik als lichtgewichtje zelfs al niet op kon stappen zonder erdoorheen te schieten. Dat ik met mijn dak geen schoonheidsprijs zou winnen, dat wist ik wel van bij de plaatsing van de zonnepanelen. Maar dat het ondertussen zo erbarmelijk gesteld was, wist ik maar toen ik in januari de hoop schroot waar mijn panelen toe herleid waren inspecteerde. Op veel plaatsen was het enkel de rubber die me tegenhield om niet met mijn voet op de valse plafonds binnen te landen. En doordat de rubber niet verlijmd was op een stevige ondergrond, hadden de panelen er bij het landen er zich ook gewoon doorheen kunnen boren.

Het verdict: 35 scheuren en gaten...

Maar wacht even. Januari? Januari? We zijn toch juni? Ja... Eerst kwamen de verzekeringen. Maar die weigerden de kosten van het dak op zich te nemen. Het dak werd (terecht ook hoor - ik klaag niet) niet geschikt bevonden om dergelijke installatie op te zetten dus de schade was aanzienlijk veel groter hierdoor dan als de panelen wel op een gezond dak hadden gestaan. De noodreparatie (het dichtplakken van de 35 scheuren) wilden ze wel betalen, de kosten om de zonnepanelen zelf terug te herstellen ook en een pot verf om de kinderkamers opnieuw te schilderen kon er ook nog wel vanaf. Helaas kost een dak wel een smak geld - eentje met vier nulletjes achter zelfs... En ik zit zowat aan het einde van de verbouwingen, dus neen, die lagen niet meer verstopt in een sok onder mijn matras. Na wat rekenen besloot ik om de afbraak van het oude dak, en de structurele opbouw van het nieuwe zelf te doen en een dakdekker te laten afwerken. Ik kan in principe zelf een dak leggen, dat heb ik al gedaan op mijn bijbouw, maar nu kon ik geen materiaal laten leveren op het dak (mijn nieuwe platen zouden in de slaapkamers gelegen hebben, denk ik) - en osb-platen 6,5 meter hoog de ladder opdragen, dat is ook niet haalbaar. Mijn dakdekker was zo lief om me zijn materiaal te laten gebruiken en hij zou dan afwerken. En zo werd het wachten, en wachten, en wachten... tot ik in de planning paste EN het zeker droog zou blijven gedurende een aantal dagen. Mijn zonnepanelen lagen (en liggen nog steeds) ondertussen werkloos in de tuin.

Deze week was het dan zover! Een hele week tropisch zomerweer. Maandagavond werd de ladderlift geplaatst en gingen de dakranden er al af en dinsdag begonnen dan de grote werken. Eens de rubber er af was, werd pas echt duidelijk dat mijn dak eigenlijk zelfs de naam dak niet waard was. Onder de epdm lagen nog lagen oude roofing (heerlijk plakkerig in dat warme weer), daaronder gewoon een hoop (lees: miljoenen) losse vezels. Eigenlijk kon ik driekwart van mijn dak afbreken met een handborstel en veegblik. Voorzover ze niet nat en beschimmeld waren natuurlijk. Het werden twee dagen van evenwichtsoefeningen op de balken (opletten ook want een aantal balken waren verrot) onder een brandende zon. En prutsen om op de niet uitgelijnde balken toch een netjes afvloeiende osb te krijgen. Mijn knieën zien blauw van op te zitten, ik heb twee blauwe vingers en ik heb liiiiiiiiiiiiiiiiiiters gezweet (en ook een mooi bruin kleurtje ;)). Maar woensdagavond lag het helemaal klaar voor de dakdekker, die er donderdag dan nog  de rubber en dakranden op plaatste. Ik heb er meteen ook van geprofiteerd om nog een laag isolatie bij te leggen - 6 cm kon er nog net bij. Er zit wel al 18 cm minerale wol tussen de balken, maar erbovenop is altijd beter dan ertussen en het dampscherm zit onder die wol, dus het kon. 't Is niet dat ik binnen een paar jaar nog eens van plan ben om dat dak open te leggen. En zie hoe mooi het geworden is! Als dat geen strak uitgevoerde dakwerken zijn! Alle credits voor de afwerking voor MJ Roofs uit Maldegem!

Maandagavond: dakranden er af

Dit zat er verborgen onder de epdm

Rot, rotter, rotst

Woensdagavond: osb

Donderdagavond: we zitten terug droog!

Binnen 2 weken worden de zonnepanelen terug geplaatst - daarna wordt het wellicht nog even schrikken als ik de afrekening van de elektriciteit ga krijgen wellicht. Naast het verlies van de inkomsten van twee certificaten, komt ook nog de afrekening voor 7 maand stroom, en ik weet eigenlijk niet meer hoeveel dat kost...