Na maanden uitkijken naar het startschot (bureaucratie in België - breek er me de mond niet over open :( ) werd er iets meer dan een maand geleden een klein gaatje in de keukenvloer geboord - een nog schuchtere en veel te voorzichtige poging om de vloer eruit te halen. Alle begin is moeilijk, het leeghalen van het huis deed raar, het beginnen af te breken nog meer - en na het bovenhalen van wat grof geweld gepersonaliseerd in breekhamers van 20kg 't stuk en sterk man-&vrouwvolk van -op een paar uitzonderingen na- vier keer zoveel 't stuk, was het wel helemaal duidelijk dat de weg terug afgesloten was.
De 105m² vloer (145m² als ik de driedubbele keukenvloer ook drie keer mag meerekenen) was eruit op één dag (12kub stenen), de vereiste 30cm uitgraafdiepte op drie dagen (18kub kleigrond) en dat alles zonder al te veel ongelukken (euhm... is dat waar? *denkt even terug aan (paniekerige) situaties rond doorgeboorde water-, gas- en elektriciteitsleidingen*) maar met waanzinnig veel werkuren en ditto ijver! In de daaropvolgende weken werd de hele benedenverdieping gestript (deuren, elektriciteit, plafonds, pleisterwerk, ramen,...) en stak Filiep een serieuze hand toe voor een nieuwe deuropening en twee nieuwe raamopeningen naar de tuin toe. Ook de muur tussen keuken en living moest eraan geloven - maar die staat bij gebrek aan ondersteunende poutrel voorlopig nog gestut.
En toen kwam het besef dat er niet veel meer af te breken viel... Paletten stenen laten aanrukken en metsen dan maar! En gezien het aantal ramen dat moet worden gedicht/opgemetst, ben ik daar nog wel even zoet mee.
Enfin: dit als hele korte samenvatting van de eerste maand - ik laat de foto's voor zich spreken.
Dankjewel Ruben, Bart, Filiep, Jörgen, Joris, Brenda, Els, Thomas, Kristof, Frank, Wouter, Sion, papa, Christophe, Arvid, Eline.
Je bent Henric vergeten te bedanken :O :O
BeantwoordenVerwijderen