Meewarig, zo keek het lief toen ik vorige week aankondigde dat ik ergens een oude keuken zou uitbreken om te gebruiken in de garage als wasplaats-/bergmeubel. Maar hij hield zijn mond en ging zondagochtend mee uitbreken. Al zag je hem denken: "Ze gaat dat afgeleefde ding toch niet echt hergebruiken?".
Toch wel dus.
Tussen de avonden/middagen op school (schoolfeest: tent helpen opzetten, schminken, bardienst, tent helpen afbreken en einde van het schooljaar: oudercontacten, drie deze keer want de jongste gaat sinds begin juni ook naar school) lukte het nog net om een remorque op te pikken en op zondagochtend en maandagochtend telkens een halve keuken te gaan uitbreken, gelukkig twee keer met hulp. En zo kon ik maandag tegen de middag beginnen aan "het grote plan". De helft van de kasten werd verbouwd: door het vocht opgezwollen planken gingen eruit en andere (uit een kast die ik dan niet zou gebruiken) erin, ik maakte van onderkasten bovenkasten, ik draaide kasten om, verplaatste scharnieren, verzaagde het werkblad,... En na twee (late) avonden en een volledige dag monteren, mag het resultaat er toch zijn. Mooi zou ik het niet noemen (lelijke kleur!) en nieuw is het ook niet (ja er is wat schade hier en daar en ja er zitten boorgaatjes in hier en daar), maar het is een hele verbetering tegenover de deur die plat op de wasmachine en droogkast lag als "werkblad" en 't geeft toch voldoening om op deze manier te kunnen verderwerken aan het huis.
En 't mooiste moet nog komen: kostprijs van mijn wasplaats: 62 euro (tweedehands wasbak + kraan en koppelstukjes om water aan te sluiten). Nu ik einde budget zit, valt dit toch beter mee dan de offerte van 6000 euro voor het maatmeubel dat ik had uitgetekend (maar ik houd het ontwerp bij - wie weet ooit... ;))
woensdag 28 juni 2017
maandag 19 juni 2017
Wat ga je doen als dat huis af is?
"Wat ga je doen als dat huis af is?". Een vraag die ik wel vaker krijg.
Af is het nog niet. De centen moeten ook mee willen nietwaar... Maar aangezien die op zijn, lijkt het er praktisch gezien wel op dat mijn huis af is. Geen verbouwwerk meer in het vooruitzicht.
Voorlopig houd ik me dan maar bezig met bouwoverschotten weg te werken :). De kinderen kregen al een winkeltje onder de klimtoren (weg met die bak welig opschietend gras waar geen grasmachine bij kan) en een picknickbank. De oudste zoon maakte een poortje om de tuin vooraan af te sluiten. Hij wordt er tien deze zomer, hij kan het maar in de vingers krijgen! De afsluiting zelf maakte ik voorlopig uit palletten. En ik maakte ook nog een houtstapelberging naast het tuinhuis. En dochterlief mag dan nog mini zijn, 't is er gelukkig eentje dat handen aan haar lijf heeft. Voor ik het goed en wel besefte, piepte haar hoofdje ook boven het dak uit. "Ik wil ook oppe dak, mama" - en waarom ook niet he :D. Dakje vol! Ze hielp trouwens ook samen met de broers mee om de hele houtstapel voor de elvendertigste keer verlegd te krijgen (en niet niet de dunste takjes, ze kan wel wat gewicht aan!) - en deze keer eindelijk op op haar definitieve plaats :).
Enkel de steunpilaren en de omranding van het dakje van de houtstapelberging zijn nieuw aangekocht, al de rest is gemaakt uit overschotten, palletten of gekregen materiaal. Mits wat creativiteit, het nodige reken- en puzzelwerk en een hoop plantrekkerij, lijkt het er dus toch nog op alsof er vooruitgang is :D.
Maar vervelen doe ik me sowieso niet!
Af is het nog niet. De centen moeten ook mee willen nietwaar... Maar aangezien die op zijn, lijkt het er praktisch gezien wel op dat mijn huis af is. Geen verbouwwerk meer in het vooruitzicht.
Voorlopig houd ik me dan maar bezig met bouwoverschotten weg te werken :). De kinderen kregen al een winkeltje onder de klimtoren (weg met die bak welig opschietend gras waar geen grasmachine bij kan) en een picknickbank. De oudste zoon maakte een poortje om de tuin vooraan af te sluiten. Hij wordt er tien deze zomer, hij kan het maar in de vingers krijgen! De afsluiting zelf maakte ik voorlopig uit palletten. En ik maakte ook nog een houtstapelberging naast het tuinhuis. En dochterlief mag dan nog mini zijn, 't is er gelukkig eentje dat handen aan haar lijf heeft. Voor ik het goed en wel besefte, piepte haar hoofdje ook boven het dak uit. "Ik wil ook oppe dak, mama" - en waarom ook niet he :D. Dakje vol! Ze hielp trouwens ook samen met de broers mee om de hele houtstapel voor de elvendertigste keer verlegd te krijgen (en niet niet de dunste takjes, ze kan wel wat gewicht aan!) - en deze keer eindelijk op op haar definitieve plaats :).
Enkel de steunpilaren en de omranding van het dakje van de houtstapelberging zijn nieuw aangekocht, al de rest is gemaakt uit overschotten, palletten of gekregen materiaal. Mits wat creativiteit, het nodige reken- en puzzelwerk en een hoop plantrekkerij, lijkt het er dus toch nog op alsof er vooruitgang is :D.
Maar vervelen doe ik me sowieso niet!
Dakwerken Moeder en Dochter |
't Werd daar drukbevolkt op dat dak |
Afgewerkte houtstapelbergplaats |
Vloertje onderaan in de klimtoren (Henric aan de slag met de boormachine) |
Winkeltje onder de klimtoren - ze hebben er alledrie al veel geniete van gehad! |
Henric maakt een poortje |
Afsluiting met palletten en het poortje van Henric |
Picknickbank (groot kinderformaat) |
Mooi toch he |
Abonneren op:
Posts (Atom)