Een schets van de andere kant van de metsavonturen:
Ik kreeg dinsdag van een mevrouw via Facebook een berichtje of ik niet nog wat bakstenen kan gebruiken. De formaten klopten, er waren er een 100-tal en aangezien alle beetjes helpen, spraken we af dat ik dinsdagavond al eens zou langsgaan. Dinsdag na het werk dus richting school om Henric en Edwar op te pikken, dan naar huis om de koffer zoveel mogelijk leeg te maken, naar de crèche om Aelis op te halen en dan naar de mevrouw in kwestie, met nog een tussenstop om ergens wat kleertjes voor de oudste zoon op te pikken. En gelukkig maar eigenlijk, want tegen dat we op het baksteenadresje kwam, had Henric de hele auto ondergekotst ("Mama, ik denk dat ik moet overge..." - en daar was de smurrie al). Ter plaatse dus 't ventje op de oprit van die mensen van zijn plakkerige kleertjes ontdaan, in de gekregen zak kleertjes een broek en een trui gezocht waar hij in kon en nog een extra trui om op te zitten (zetel was ook besmeurd) en wat bleek toen? Een hele pallet stenen om mee te nemen!!! Heel fijn, maar dat kon natuurlijk niet in één keer in de wagen. Henric met Edwar op de schoot dus naast me, Aelis achterin in haar autostoeltje, twee zetels plat en steentjes laden maar... En dan 20 minuten richting huis met een ondertussen krijsende baby achterin en twee opeengestapelde plakkerige jongetjes naast me.
Woensdag congé (Wapenstilstand) dus wekker op 6u en voor het ontbijt had ik al twee keer op en af gereden: 20 minuten heen - 20 minuten inladen - 20 minuten terug - 20 minuten uitladen - 20 minuten heen - 20 minuten inladen - 20 minuten terug - 20 minuten uitladen. En zo stonden er 210 gratis stenen (waarvoor dank) klaar om verwerkt te worden de rest van de dag/week!
En een nieuwbouw zowat op je eentje willen metsen, wil ook zeggen: zaterdag met een aparte wagen naar een familiefeest gaan om nog voor het dessert naar huis te kunnen gaan in plaats van te overnachten zodat je op zondagochtend bij het eerste licht alweer aan het metsen kan slaan tot het donker wordt - het werd een hele dag me schrap zetten tegen de wind. En op maandag was het niet veel beter... Aelisje was bij oma en opa dus ik kon doorwerken, maar ik was doodop en 'k heb me echt voortgesleept. Vanaf de middag miezerde het dan ook nog - metsen lukt dan nog wel, maar ik was tegen een uur of twee al doorweekt. Omdat ik wist dat ik niet weer in gang zou geraken als ik 's middags zou stoppen, heb ik zonder pauze doorgewerkt tot 's avonds, op adrenaline - doorweekt, verkleumd en uitgehongerd; om daarna nog anderhalf uur in de file te staan en dus al twee uur en een kwartier onderweg te zijn om Aelisje op te pikken, en nog eens een klein uurtje terug.
Maar elke minuut dat het licht is en niet te hard regent werken loont wel als je de vooruitgang bekijkt! En stiekem ben ik opgelucht dat het nu een paar dagen zal regenen en ik dus niet anders kan dan wat rusten. 't Was te veel, de voorbije week...
- de dakbalken (7 op 18cm om de 40cm kern tot kern) liggen erin/erop en zijn vastgezet
- achtermuur van de garage met deurgat voor de achterdeur staat op hoogte
- scheidingsmuur tussen de garage en de bureau staat bijna op hoogte
- achtermuur van de bureau staat halfweg
 |
| Zaterdag: dakbalken erin/erop |
 |
| Zaterdag: dakbalken ingemetst |
 |
| Zondag: Actieterrein wordt naar achteren gelegd: de bureau! |
 |
| Maandag: ook de achterkant van de garage begint erop te lijken |
 |
| Maandag: achtermuur van de garage naar de bureau |
 |
| Maandag: zicht van de (toekomstige) achterdeur naar de garage |
 |
| Maandag: zicht vanuit uitbreiding keuken naar bureau ("deur" links) en garage ("deur" rechts) |
 |
| Maandag: De bureau, met zicht op de tuin (als de oude garage afgebroken zal zijn toch ;)) |
