Vorige week kreeg ik een mailtje van een journaliste van De Standaard. Ze had me gevonden via mijn blog. Of ik het zag zitten om met mijn huis in een verbouwingsreportage in de weekendbijlage van De Standaard te figureren? Geen interieurreportage met perfecte en onbetaalbare verbouwingen in villa's die eruitzien alsof niemand er echt in woont, maar een reportage over zelfverbouwers. Lang heb ik niet hoeven na te denken... Bij deze: haal de agenda's boven en schrijf op 14 februari naast "bloemen voor mijn lief" ook nog dat je die dag zeker de krant niet mag vergeten te kopen!
Het interview is deze ochtend al gebeurd; de fotograaf komt in januari langs. Of mijn blog erbij vermeld zal worden weet ik niet, maar het lijkt me wel de ideale moment om eindelijk eens in de beeldarchieven te duiken en tijd te maken van een absolute 'voor en na' van elke ruimte! Coming soon!
dinsdag 16 december 2014
woensdag 10 december 2014
Een mens kan zich al eens vergissen...
Bij de eerste veeg dacht ik het al.
Eenmaal droog dacht ik het nog meer.
En telkens ik de badkamer binnenkwam ergerde ik me er dood aan.
Die kleur - te donker!, die glans - niets is meer ergerlijk dan elke oneffenheid duizendmaal uitvergroot te zien... Onder het mom 'dat het een kwestie van wennen was' bleef het er toch maar opzitten. Tot gisteren. Weg met dat glanzend donkere blauw en een nieuwe laag fris mat lichtblauw eroverheen! 't Is nog steeds niet hoe ik mijn badkamer in gedachten heb (maar zeg nu zelf: kraakwit met drie kinderen in huis kan je geen briljant idee noemen) maar wel al een heeeeeeeeele verademing tegenover het sombere blauw van weleer! Het wit met de zwarte mozaïekjes in mijn hoofd zal moeten wachten tot de tijd van smoezelige kinderhandjes achter de rug is.
Zoals steeds vergat ik een voorfoto te maken - ik recupereer er eentje van toen het vorige blauw er net opstond.
En o ja, eigenlijk speel ik vals: ook de witte muren moeten nog, en de plintjes, en de badbox, en de deur (en dat is nog maar in de badkamer alleen ;)).
En wat zou ik toch graag eens een fototoestel hebben waarmee ik deftige foto's kan nemen...
VOOR:
NA:
Eenmaal droog dacht ik het nog meer.
En telkens ik de badkamer binnenkwam ergerde ik me er dood aan.
Die kleur - te donker!, die glans - niets is meer ergerlijk dan elke oneffenheid duizendmaal uitvergroot te zien... Onder het mom 'dat het een kwestie van wennen was' bleef het er toch maar opzitten. Tot gisteren. Weg met dat glanzend donkere blauw en een nieuwe laag fris mat lichtblauw eroverheen! 't Is nog steeds niet hoe ik mijn badkamer in gedachten heb (maar zeg nu zelf: kraakwit met drie kinderen in huis kan je geen briljant idee noemen) maar wel al een heeeeeeeeele verademing tegenover het sombere blauw van weleer! Het wit met de zwarte mozaïekjes in mijn hoofd zal moeten wachten tot de tijd van smoezelige kinderhandjes achter de rug is.
Zoals steeds vergat ik een voorfoto te maken - ik recupereer er eentje van toen het vorige blauw er net opstond.
En o ja, eigenlijk speel ik vals: ook de witte muren moeten nog, en de plintjes, en de badbox, en de deur (en dat is nog maar in de badkamer alleen ;)).
En wat zou ik toch graag eens een fototoestel hebben waarmee ik deftige foto's kan nemen...
VOOR:
 |
| Voor: op de foto lijkt het nog mee te vallen maar in het echt was het blauw donker en glanzend |
 |
| Na: mat en een pak frisser! Maar ooit wordt alles wit en komen er zwarte mozaïekjes achter de wasbakken |
donderdag 4 december 2014
Verkavelingswijziging en bouwaanvraag ingediend!
Al jaaaaaaaaaaaaaren bestaat de droom / het plan om de bestaande achterbouw en garage aan de woning te bouwen en de living in een glazen volume middenin de tuin te hebben, maar doordat ik er voor de verbouwing ineens alleen voorstond, is dat er nooit van kunnen komen. Zo'n plan kost nogal veel, nietwaar.
Maar voor alles bestaat een lightversie!
Eentje bedacht uit noodzaak eigenlijk want het huis zelf (en vooral de bergruimte) wordt met drie kinderen krap (om niet te zeggen dat bergruimte in de woning zowat onbestaande is momenteel).
Alleen... bestaat er zoiets als stedebouwkundige voorschriften. Alhoewel ja... toen ik ze opzocht bleken deze gewoon ergens neergepend in een hoekje op de verkavelingsvergunning uit 1962 en waren deze op zijn zachtst uitgedrukt wel héél summier - 't gaat meer over de afsluiting rond de percelen dan over de woningen zelf:
Bij de dienst Ruimtelijke Ordening wisten ze ook niet goed hoe je een aanvraag tot verkavelingswijziging moest indienen als je eigenlijk niets wil wijzigen aan de voorschriften, maar omdat de bouwdiepte wel heel diep zou worden, is een verkavelingswijzigingsaanvraag wel degelijk nodig, dus in plaats van een "Aanvraag tot verkavelingswijziging" werd ik aangeraden een soort "Aanvraag tot aanvulling op de verkavelingswijziging" in te dienen en zelf wat begeleidende verkavelingsvoorschriften bij mijn schetsjes op te stellen. Een paar uur teken- en schrijfwerk en een strooptocht naar handtekeningen van de verkavelingseigenaars later is het dossiertje ingediend! Hoera!!!
En nu duimen maar!
"En wat heeft ze nu juist aangevraagd?"
Awel, dit:
Een glazen gang tussen het huis en het kot dus (ofte: een soort veranda). Niet dat die er de eerste jaren al meteen zal staan, maar ik zou graag stilletjesaan eens beginnen aan de renovatie van het kot achteraan (droogkast, keukenvoorraad,... staan daar maar het is er vochtig, het regent er binnen en de wind waait er los doorheen) en de plannen daarvoor hangen voor een groot deel natuurlijk af van een al dan niet nakende aansluiting bij het huis of niet!
Maar voor alles bestaat een lightversie!
Eentje bedacht uit noodzaak eigenlijk want het huis zelf (en vooral de bergruimte) wordt met drie kinderen krap (om niet te zeggen dat bergruimte in de woning zowat onbestaande is momenteel).
Alleen... bestaat er zoiets als stedebouwkundige voorschriften. Alhoewel ja... toen ik ze opzocht bleken deze gewoon ergens neergepend in een hoekje op de verkavelingsvergunning uit 1962 en waren deze op zijn zachtst uitgedrukt wel héél summier - 't gaat meer over de afsluiting rond de percelen dan over de woningen zelf:
 |
| De verkavelingsvoorschriften uit 1962 |
Bij de dienst Ruimtelijke Ordening wisten ze ook niet goed hoe je een aanvraag tot verkavelingswijziging moest indienen als je eigenlijk niets wil wijzigen aan de voorschriften, maar omdat de bouwdiepte wel heel diep zou worden, is een verkavelingswijzigingsaanvraag wel degelijk nodig, dus in plaats van een "Aanvraag tot verkavelingswijziging" werd ik aangeraden een soort "Aanvraag tot aanvulling op de verkavelingswijziging" in te dienen en zelf wat begeleidende verkavelingsvoorschriften bij mijn schetsjes op te stellen. Een paar uur teken- en schrijfwerk en een strooptocht naar handtekeningen van de verkavelingseigenaars later is het dossiertje ingediend! Hoera!!!
En nu duimen maar!
"En wat heeft ze nu juist aangevraagd?"
Awel, dit:
 |
| Een glazen gang tussen 'het huis' en 'het kot' |
Een glazen gang tussen het huis en het kot dus (ofte: een soort veranda). Niet dat die er de eerste jaren al meteen zal staan, maar ik zou graag stilletjesaan eens beginnen aan de renovatie van het kot achteraan (droogkast, keukenvoorraad,... staan daar maar het is er vochtig, het regent er binnen en de wind waait er los doorheen) en de plannen daarvoor hangen voor een groot deel natuurlijk af van een al dan niet nakende aansluiting bij het huis of niet!
Abonneren op:
Posts (Atom)